'Mamma, wat als de IS hier komt ?'

21 december 2020
4 minuten leestijd

Samen wandelden we buiten en zoals zo vaak komen dan de vragen. We hoeven elkaar niet aan te kijken en dat praat vooral bij vragen die wat dieper  gaan wel zo gemakkelijk. En dit was zo'n vraag: 'Mamma wat als de IS hier in Nederland komt ?'

Ik was even stil. Wat moest ik antwoorden? 'Ach joh daar hoef je niet bang voor te zijn dat gebeurt hier toch niet ?' Die reactie hoor ik wel vaker, maar het is geen antwoord op de vraag. Zelf had ik het vermoeden dat er meer achter deze vraag zat.
Daarom antwoordde ik met een wedervraag:

'Wat denk je dat er dan gebeurt?'

'Nou ik geloof en ik weet niet of ik dat wel durf'

'Wat durf ?'

'Gedood worden omdat ik geloof.'

Zo het hoge woord was eruit en na even doorvragen bleek de werkelijke vraag te zijn:

Ben ik bereid om te lijden, zelfs dood te gaan, voor de Heere Jezus?

Een diepgaande vraag voor een jongen van 10. Toch kon ik mij deze vraag goed voorstellen. Ook ik heb het mij weleens afgevraagd.
De rillingen lopen over mijn rug als ik lees en hoor wat sommige gelovigen mee moeten maken.

Ik herinnerde mij een gedeelte uit het boekje Mijn bekering geschreven door Spurgeon. Hij worstelde na zijn bekering of hij bereid zou zijn om te sterven.
Hij kwelde zichzelf met deze vraag en kwam tot de conclusie dat hij misschien niet echt geloof zou hebben, omdat hij niet zeker wist of hij bereid was te sterven zonder bang te zijn voor de dood.

Toen hoorde hij op een dag een preek van zijn overgrootvader die ook predikant was en zei:'U wilt geen stervensgenade terwijl u nog leeft, maar u zult stervensgenade ontvangen als u die nodig hebt.'

Later toen hij met zijn vrienden sprak over de vraag als er vervolging kwam of zij bereid zouden zijn om de brandstapel op te gaan antwoordde Spurgeon het volgende:

Ik moet u eerlijk bekennen dat ik, zoals ik mij nu voel, niet bereid zou zijn om mij te laten verbranden, maar ik geloof zeker dat, als er een brandstapel op Smithfield zou staan en ik zou weten dat ik om twee uur verbrand zou worden, ik genoeg genade ontvangen zou hebben om daar om twee uur verband te worden.

Na een poosje te hebben gezwegen vertelde ik dit verhaal aan mijn zoon. Ik vond het belangrijk dat hij wist dat zijn vraag op zichzelf niet vreemd of raar is.

Het is alleen niet de bedoeling dat we alle mogelijke doemscenario's ons van tevoren kunnen indenken, invoelen of inleven ! 

Het is verkeerd als we al die gedachten aangrijpen en toelaten.
We worden er niet alleen door naar beneden getrokken, maar erger is dat we vergeten dat als we op zo'n moment dat we na zo'n kritisch zelfonderzoek de vraag met 'nee' moeten beantwoorden we op onszelf hebben gezien in plaats van op de Heere Jezus.
We mogen erop vertrouwen dat als wij ons aan de Heere Jezus in geloof hebben toevertrouwd we op het moment wanneer we het nodig hebben (en vaak niet eerder) die genade zullen ontvangen die we nodig hebben.

De kracht en moed van vervolgde christenen waarover we horen en lezen ligt niet in deze mensen zelf. Deze moed en kracht ligt in de Heere Jezus alleen. Dat moeten we niet vergeten.

En wat als vervolging zoals in Irak of de vele andere landen hier komt?

David schreef in Psalm 56:4 Op de dag dat ik vrees, vertrouw ik op U.

Een eenvoudige raadgeving wat Spurgeon had begrepen en wij onze kinderen mogen doorgeven. Dat Hij in hun en onze harten dat vertrouwen en geloof wil doorwerken.

Dat vertrouwen is in de eerste plaats niet een gevoel. Het is de wetenschap dat het voor Gods kinderen mogelijk is dat zij door Zijn genade in staat zijn te vertrouwen op God, die ondanks wat ons menselijk oog in deze wereld ziet alles in Zijn hand heeft.

Deel bericht :

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Bekijk ook