Hoe mijn gedachten over Sinterklaas veranderden

18 oktober 2020
3 minuten leestijd

Op school mag dochterlief niet zeggen dat Sinterklaas niet bestaat en dat kan ze maar moeilijk begrijpen.
Al weet ze dat dit een geheim is en een taak van de papa's en mama's.

Als ze het er dan per ongeluk wel uitfloept wordt dat niet in dank afgenomen.

Ik begrijp dat wel hoor, maar als je erover nadenkt is dat voor een kind knap lastig. 

Je mag niet zeggen dat Sint niet bestaat, terwijl dat de waarheid is
en je mag wel zeggen dat Sint wel bestaat, terwijl dat een leugen is.

Zo redeneren kinderen: zwart/wit.
Soms moet je nuanceren, maar tegelijkertijd is zwart/wit redeneren ook iets waar je als volwassene van kunt leren.

Ik vraag mijn dochter wel om rekening te houden met de papa's en mama's van andere kinderen. Al blijf ik dat moeilijk vinden.
Afgelopen week vroeg ze mij of de Heere Jezus niet verdrietig was. Dat er in de klas kinderen zijn die niet Hem geloven maar wel in Sinterklaas. Ze pakt er maar mee om in haar kleine hoofdje.

Maar weet je wat ook bijzonder is. Dat als het zover is en iedereen doet er aan mee, dan maakt het voor haar niet meer uit wat zij met haar verstand weet, dan gelooft ze zoals alleen een kind kan geloven.

Ik ben niet anti-Sinterklaas, maar ik kreeg er in de loop der jaren wel steeds meer moeite mee. Vorig jaar schreef ik daar ook iets over.
De wijze waarop het gevierd wordt en hoe groot het soms wordt uitgepakt. Zonder ons hierop te bezinnen gingen wij hier in mee.

Laatst zei iemand die zowel niet in Sinterklaas als in de Heere God gelooft tegen mij:

''Als ik zie hoe uitgebreid alles op school gevierd wordt, ....er is geen enkel christelijk feest op onze christelijke school wat zoveel tijd en aandacht krijgt, is dat niet krom?''

Ook dat zette mij weer eventjes stil.

Zowel mijn schoonouders en ouders vinden het wel leuk om iets voor de kinderen te kopen en dat vind ik prima, maar omdat het hele Sint gebeuren al zoveel om de kinderen heen is hebben wij vorig jaar besloten om Sinterklaas thuis niet meer te vieren, maar een andere invulling te geven. 

Ik merkte ook dat toen wij nog wel Sinterklaas vierden het ons niet veel goeds opleverde. 

Veel tijd en aandacht ging er inzitten en dan had ik echt geen puf meer voor Advent, want er zijn bij ons ook nog eens 3 verjaardagen op rij in diezelfde drukke tijd.
En hoe je het ook ging invullen, de kinderen waren toch gericht op hun verlanglijstjes en ''wat wil IK hebben''. En zo veranderden langzaamaan mijn gedachten over Sinterklaas. 

Nu hebben we een andere invulling wat zich richt op geven en dankbaarheid.
Waarbij cadeaus niet met die van anderen worden vergeleken en waarbij de Heere God en niet Sinterklaas wordt bedankt.
De volgende keer hoop ik te delen hoe wij het dit jaar vierden. Misschien leuk als inspiratie als je het ook anders wilt invullen, maar nog niet precies weet hoe.
Hier was het even zoeken.

En jullie? Vieren jullie wel of niet Sinterklaas? Of hebben jullie het ook een andere invulling gegeven?

Dag Sint

Deel bericht :

8 comments on “Hoe mijn gedachten over Sinterklaas veranderden”

    1. Bedankt voor je reactie! De film over de oorsprong van Sinterklaas en kerst ken ik. Geeft zeker stof tot nadenken en ik geloof dat het goed is dat je je als gezin bezint op hoe je omgaat met feestdagen en deze invult. Maar ondanks de oorsprong vieren wij wel kerst en Pasen en zijn wij hier dankbaar voor. Ik vind het antwoord van John Macarthur daarop heel mooi https://www.youtube.com/watch?v=nBvrh7T12jI (Engels)
      Jij ook veel zegen toegewenst!

  1. Ik wacht met smart op je volgende blog ;). Het is herkenbaar wat je schrijft. Wij hebben vanaf dat we kinderen hebben het niet meer gevierd. Soms voelt het wel een beetje 'eenzaam'. Zelfs op onze zeer behoudende school vieren veel gezinnen wel sinterklaas. Ik ben heel benieuwd hoe jullie er nu invulling aan hopen te geven!

    Groetjes,
    Mirjam

    1. Hoi Mirjam, dankjewel voor je reactie. Hier vieren de meeste die wij kennen ook Sinterklaas, ook op school wordt flink uitgepakt. Wat je schrijft begrijp ik, wij voelen ons hier soms ook wel een beetje, hoe moet ik het zeggen, een soort van einzelgangers. Wij hebben nu in de week van dankdag lootje getrokken en het daaraan gekoppeld, maar in mijn volgende blog zal ik het hoe en wat toelichten. Ik hoop deze snel klaar te hebben!
      Groetjes Amanda

  2. Zóó herkenbaar dat gevoel. hier vieren we het met n kadootje van 15,euro..kids lief (12j en5jr, jongste 1,5 hoor ik nog nie erover) roepen vervolgens bij het lijstje maken: dit wil ìk wel, dat wil ik..ik wil....
    En we hebbe al zoveeel!!! 🙁 Dus ik opperder bij de kids al, zullen we het lekker rustig NIET vieren???? Haha..nee dus...dàt leek ze nog geen goed idee..Dus ook nog beetje aan zoeke naar andere invulling oid...

    1. Ja zoeken en nadenken over een andere invulling is de eerste stap. Dan zul je vanzelf ontdekken wat wel en niet past binnen je gezin.
      Onze veranderingen hebben wij stapje voor stapje ingevoerd en we hebben ze ruim van tevoren ingelicht. Dit jaar hebben de kinderen niet één keer gevraagd om de schoen te zetten en ze hebben geen speelgoedkrantje ingekeken. Het was even uitzoeken, maar we plukken er nu wel de vruchten van. Het heeft voor een stuk rust gezorgd binnen ons gezin in deze toch al hectische tijd. Ik wens je veel zegen toe!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Bekijk ook