Tegen de stroom in

25 december 2019
3 minuten leestijd

 
Toen onze oudste een peuter werd vond ik dat niet zo erg, de kleuterperiode vond ik genieten en de basisschoolleeftijd heerlijk,
maar van basisschoolkind naar tiener? Puber?
Dat hoeft niet en toch.......gaat dat wel zo.
Het gaat niet minder snel omdat ik het toevallig even niet bij kan benen of gewoon liever nog even de periode van het kind zijn wil vasthouden.
 
Zijn wereld wordt groter en waartegen ik ze het liefst wil beschermen worden ze mee geconfronteerd, vroeg of laat.
Omdat hij naar een regulier ''christelijke'' basisschool gaat komt er veel binnen waar hij niet aan toe is.
Via de fantastische uitvinding van een digibord (niet dus)
Via klasgenoten die thuis weer hele andere normen en waarden meekrijgen,
Lelijke woorden die in de klas en op het schoolplein gebruikt worden als juf even niet kijkt.
En dan krijg je vragen als ''mama, wat is porno'', of ''mamma wat is.....''(nou ja ik schrijf het hier maar niet op).
Dan nog de muziek ook weer via dat fantastische digibord en het allesoverheersende moraal van ''je moet doen waar jij je goed bij voelt."
Over zelfontplooiing i.p.v. zelfverloochening.
Over het goede in jezelf zoeken i.p.v. Jezus Christus nodig hebben,
omdat het van nature nu eenmaal niet in jezelf zit.
 
Onbegrip van buiten als je bepaalde keuzes maakt en weerstand als je een standpunt in neemt over ''gevoelige'' onderwerpen.
 
Uitkomen voor wat juist is en doen wat juist is valt niet altijd mee.
Thuis, op school, werk, familie, vrienden of kennissenkring.
Het maakt je vaak niet geliefd en zeker niet populair.
Ik bedoel niet wat maatschappelijk gezien juist is en dus aanvaardbaar,
maar wat juist is in de ogen van de Heer. In veel gevallen is dat maatschappelijk gezien onaanvaardbaar en onlogisch.
In mijn leven zijn er van die momenten dat ik niet tegen de stroom in wil varen. Dan vind ik dat zwaar en houd ik liever mijn mond, omdat dat gemakkelijker is.
 
Op een keer toen er van verschillende kanten van alles op mij af kwam had ik weer datzelfde gevoel. Het was vaak in mijn gedachten en in mijn gebed.
Niet veel later bladerde ik een Bijbelstudieblad door en viel mijn oog op de volgende tekst.

 

Wie altijd tegen stroom moet varen,
leert juist de goede koers bewaren

 
Dat was voor mij een enorme bemoediging en zette mij aan het denken.
Andere mensen kunnen je bestempelen als radicaal of overdreven, misschien fundamenteel, maar God ziet het hart.
 
In deze wereld lijdt gij verdrukking er staat niet verrukking.
Dit is niet ons thuis!
Tegen de stroom in varen helpt om de juiste koers te bewaren.
Het zet ons als gelovigen apart van deze wereld.
Maakt je een vreemdeling, pelgrim en bijwoner.
Wel in de wereld, maar niet van de wereld.
En dat is goed,
want dat is precies wat Gods Woord ons Zelf leert:
 
Als u van de wereld zou zijn, zou de wereld het hare liefhebben, maar omdat u niet van de wereld bent, maar Ik u uit de wereld heb uitverkoren, daarom haat de wereld u. Joh 15:19
En de wereld gaat voorbij met haar begeerte; maar wie de wil van God doet, blijft tot in eeuwigheid. 1 Joh 2:17

 
 

Deel bericht :

7 comments on “Tegen de stroom in”

  1. "In de wereld lijdt gij verdrukking, maar houdt goede moed, Ik heb de wereld overwonnen!" Johannes 16:33.
    En ook:
    "Vestigt uw aandacht dan op Hem, die zulk een tegenspraak van zondaren tegen Zich verdragen heeft, opdat gij niet door matheid van ziel verslapt." Hebreeën 12:3
    Dus goede moed en volhouden!

  2. Als ik jullie reacties hier lees raak ik zo bemoedigd.
    Ik denk aan de verzen uit de eerste Petrus brief 5:6-9.
    De oproep om weerstand te bieden.
    In de wetenschap dat hetzelfde lijden aan alle broers (en zussen) in de wereld wordt opgelegd.
    Het is inderdaad waar we strijden samen met ontelbaar andere gelovigen.

    Samen vol vreugde tegen de stroom in.
    Jij in jouw klein hoekje en ik in 't mijn.

    Dank jullie wel!

  3. Joh, je raakt enorm m'n hart!
    Zo ongeveer elk woord had ik zelf geschreven kunnen hebben, alsof we bijna precies door hetzelfde proces gaan.

    Op de één of andere manier bemoedigt het me ook. Soms voel ik me wel eens best eenzaam. Niet omdat ik geen lieve vriendinnen of familie heb, maar door dat in m'n eentje (zo beleef ik dat op die momenten) altijd maar tegen die stroom op krabbelen. En dat 'me niet geliefd' voelen om die reden.
    Dat is soms best een diepe pijn.

    Gelukkig las ik midden in die pijn in een boek, dat me heel diep van binnen raakte.
    Ik lees nooit zulke boeken, maar nu las ik dus het boek 'Gods helden' over vervolgde christenen. En ipv dat het me alleen maar vreselijk droevig maakte, werd mijn hart alleen maar warmer om Hem alléén en Hem hélemaal te dienen. Met vreugde tegen de stroom in.
    Nee, het ís inderdaad ons thuis niet hier.
    En de boze/ons eigen hart laat ons zo vaak wankelen, en denken dat we een beetje raar zijn, niet geliefd, en dat we alleen staan in onze strijd (en in eenzaamheid kun je je zo zwak voelen, net als Elia een keertje).
    Maar inderdaad, dat is niet zo. Dat heb ik weer ontdekt, dankzij Gods wijze lessen!
    Jij en ik, we staan niet alleen. Hij is erbij! En we strijden ook nog eens samen met ontelbaar veel andere christenen!

    Dank je wel voor het delen van dit bericht!!
    Ga met Hem. Hij draagt je. En jullie groeiende kids!

  4. Amen!

    Alsof ik mijn eigen hersenspinsel hier terug lees!

    En dan is voor mij een blog als de jouwe een houvast.
    Wetend dat ik niet de enige ben met die 'worstelingen'.
    Dat helpt om te volharden!

Laat een antwoord achter aan Hendrika Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Bekijk ook